Video by safavalinha

اگر توان ماندن نداری، وعده نده
اگر توان دوست‌داشتن نداری، نقش عاشق را بازی نکن
اگر ظرفیت ساختن نداری، به کسی امید ویران‌کننده نده
چون بعضی زخم‌ها با یک قول ساده شروع می‌شوند؛ زخم‌هایی بی‌صدا، اما ریشه‌دار
آدمی که به تو تکیه کرده، جهانش را از جنس کلمات تو می‌سازد. هر وعده‌ی بی‌پایه، هر لبخند مصنوعی، هر جمله‌ی پر از امید اما خالی از واقعیت، آجرهای همان جهان را آرام آرام فرومی‌ریزد. این فقط شکست دل نیست؛ این فروپاشی اعتماد به خویشتن است، شکل‌گیری تردید مزمن، و زخمی که سال‌ها بعد در روابط بعدی خودش را نشان می‌دهد؛ یک بی‌اعتمادی بی‌دلیل اما عمیق
چرا بی‌دلیل امید می‌دهی؟
نمی‌بینی ذهنی که شفاف و سالم بوده، با هر جمله‌ی مبهم تو تار می‌شود؟ نمی‌فهمی یک قول دروغی می‌تواند سال‌ها او را از ساختن یک رابطه‌ی سالم عقب بیندازد؟ امید دروغین اشتباه ارتباطی نیست؛ یک خشونت خاموش است. خشونتی که نه داد می‌زند و نه آثار ظاهری دارد، اما روح را از درون سوراخ‌سوراخ می‌کند.
بی‌رحمانه‌ترین شکل ویرانی، همان ویرانی پنهانی است که هیچ‌کس نمی‌فهمد از کجا شروع شد.
از همان‌جایی که تو ساده‌لوحانه فکر کردی دادن کمی امید بی‌ضرر است.
پس اگر نمی‌توانی بمانی، شفاف باش.
اگر آمادگی دوست‌داشتن نداری، با احساسات کسی بازی نکن.
و اگر ظرفیت ساختن را در خودت نمی‌بینی، ویرانی برای دیگری به‌جا نگذار.
صداقت شاید سخت باشد، اما تنها چیزی است که زندگی کسی را بیهوده خراب نمی‌کند