Video by mystic_arts1111

این حس که «من هیچ‌وقت نمی‌میرم» یا مرگ خیلی دور است، یک ویژگی طبیعی در روان انسان است و چند دلیل مهم دارد:

۱. مکانیزم دفاعی مغز

مغز انسان برای بقا طراحی شده، نه برای فکر کردن دائم به مرگ.
فکر کردن مداوم به نابودی، ما را فلج می‌کند.
برای همین مغز به‌طور ناخودآگاه مرگ را از آگاهی روزمره دور نگه می‌دارد تا بتوانیم زندگی کنیم، کار کنیم، برنامه بریزیم.

۲. مرگ تجربه‌ناپذیر است

ما هیچ تجربه مستقیم از نبودن نداریم. هر چیزی که درک می‌کنیم از دریچه‌ی “بودن” است.
ذهن نمی‌تواند چیزی را که هیچ تصویر داخلی از آن ندارد به‌خوبی تصور کند؛ مثل تصورِ رنگی که وجود ندارد

۳. حس قوی تداوم خود

انسان‌ها یک “خودِ پیوسته” دارند؛ یعنی حس می‌کنیم همین که امروز هستیم، فردا هم هستیم، سال بعد هم هستیم.
این حس تداوم باعث می‌شود مرگ مثل یک غریبه دور به نظر برسد.

۴. جوانی ذهن

حتی افراد پیر هم در درون‌شان احساس جوانی می‌کنند. ذهن سن نمی‌گیرد.
این باعث می‌شود مرگ همیشه مال دیگران به نظر برسد، نه خودمان.

۵. امید به آینده

امید یکی از موتورهای روان انسان است.
اگر آدم احساس کند که هر لحظه ممکن است بمیرد، دیگر هدف‌گذاری، رابطه‌ساختن، و تلاش کردن بی‌معنی می‌شود.
برای همین ذهن ناخودآگاه یک فاصله روانی با مرگ ایجاد می‌کند
۶. ترس ناخودآگاه از مرگ → انکار

یکی از قوی‌ترین ترس‌های بشر، ترس از مرگ است.
مغز برای محافظت، آن را انکار می‌کند؛ نه اینکه فکر کنیم جاودانه‌ایم، بلکه مرگ را تا جایی که می‌تواند عقب می‌زند